ابوالقاسم فردوسی شاعر ایرانی در سال 329 هجری قمری در توس خراسان متولد شد و در سال 416 آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی در میان باغی در مصفا در 20 کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. این بنا توسط هوشنگ سیحون بر اساس طرح قبلی خود توسط حسین لرزاده با تغییراتی در ابعاد، اندازه و تزئینات طراحی و بازسازی شده است. فردوسی که بود؟ ابوالقاسم فردوسی طوسی حماسه سرای ایرانی است که در سال ۳۲۹ هجری قمری در توس خراسان به دنیا آمد و در سال ۴۱۶ هجری قمری درگذشت. به عقیده بسیاری از کارشناسان می توان او را بهترین خواننده فارسی زبان دانست که توانسته یکی از بهترین آثار عمر خود را انجام دهد و شاهنامه بخواند. او را با القاب دیگری چون حکیم سخن، حکیم توس و استاد سخن نیز می شناسند و در سراسر جهان شهرت دارد. زمانی که زبان دانش و ادب در ایران عربی بود، فردوسی توانست با نگارش شاهنامه جان تازه ای به فرهنگ ما ببخشد و جاودانگی زبان فارسی را همگی مدیون تلاش او هستیم.شاهنامه کتابی است مشتمل بر 60000 بیت و یکی از بزرگترین و برجسته ترین منظومه های حماسی جهان که حاصل دست کم سی سال زحمات و تلاش فردوسی است.این شاهکار ادبی به شرح اساطیر، افسانه ها و تاریخ ایران از آغاز تا حمله اعراب به ایران در قرن هفتم و در چهار سلسله پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان و سه بخش اساطیری (از زمان کیومرث تا سلطنت فریدون)، شامل پهلوانی (از ظهور کاوه آهنگر تا مرگ رستم) و تاریخی (از سلطنت بهمن و تولد اسکندر تا گشایش ایران توسط اعراب) است. 
آرامگاه فردوسی در وسط باغ مصفا در 20 کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. هخامنشیان به ویژه آرامگاه کوروش به دستور انجمن ملی آثار باستانی در سال 1343 شروع و به سرپرستی مهندس هوشنگ سیحون در سال 1347 به پایان رسید. نمای بیرونی بنا شامل عناصر تزیینی هخامنشی به ویژه ستون ها و سرستون ها و اشعاری است که در چهار طرف بنا توسط حکیم فردوسی سروده شده و نمایانگر اندیشه و شخصیت اوست.قسمت فوقانی بنا توخالی است و فضای داخلی آن علاوه بر الهام گرفتن از معماری اشکانی، شامل 20 ستون مرمری در پایین و 8 ستون در بالا می باشد.نقاشی های دیواری فریدون صدیقی در قسمت هایی از مقبره نصب شده است که صحنه هایی از روایت های شاهنامه را نشان می دهد. 
بنای کنونی آرامگاه فردوسی با الهام از معماری هخامنشی به ویژه آرامگاه کوروش ساخته شده است و بنای فعلی 900 متر مساحت دارد و از بتون، سنگ و کاشی ساخته شده است. قسمت بالایی ساختمان که در اجرای اولیه جامد بود، این بار توخالی شد. سقف داخلی آن با موزاییک هایی متاثر از عناصر تزئینی دوره هخامنشی و دوره فردوسی پوشیده شده است. دیوارهای آن به طور کامل با سنگ های منطقه توس ساخته شده است. ساختار کلی بنا تداعی گر آرامگاه کوروش کبیر در پاسارگاد است و هم اکنون باغ آرامگاه با مساحتی در حدود شش هکتار و موزه و کتابخانه پذیرای بیش از یک میلیون زائر و دوستدار فردوسی است. هر سال اما نخبگان ادبی ایران این مجموعه را در خور شأن رفیع فردوسی نمی دانند و در صدد توسعه آن هستند.
مقبره فردوسی در سال 1343 به دستور انجمن ملی آثار باستانی آغاز شد و در سال 1347 تکمیل شد. متر سطح و از بتن و سنگ ساخته شده است و کاشی آن 
می باشد
